ငါ့၀ါသနာ ငါ့ရည္ရြယ္ရာက
ငါ့ဘ၀နဲ႔ တည့္တည့္မတ္မတ္ကုိ လမ္းလြဲခဲ့ရတယ္
ဒါဟင့္ရင္
ငါ့လူနဲ႔ ငါ့စိတ္လည္း
ထိပ္တိုက္ ေ၀းလြင့္ခဲ့ၿပီ။
စိတ္က ၿငိမ္းခ်မ္းခ်င္ေပမယ့္
လူက ပ်ံ႕လြင့္ ေျပးလႊား စီးေျမာေနခဲ့
ေဟာဒီကုိယ္ခႏၶာ ေက်ာင္းတက္ အလုပ္ဆင္း ေခၽြး ၿပဳိက္ၿပိဳက္က် ေျခမကုိ ေရနစ္ေနပီ
၀ိညာဥ္ ျဖဴဖတ္ျဖဴေရာ္ကေတာ့
ေရႊတိဂုံ ေျခရင္း သီးခ်င္းတစ္ပုဒ္နဲ႔ ၿငိမ့္ေနခဲ့
ငတ္တယ္။ ျပည့္စုံမႈ
ငတ္တယ္။ လြတ္လပ္မႈ
ငတ္တယ္။ သူငယ္ခ်င္း
ငတ္တယ္။ ကဗ်ာစကားလုံး
ငတ္တယ္။ ဂီတ၊ အႏုပညာ
အႏုပညာငတ္မြတ္မႈက အစာေရစာ ငတ္မြတ္မႈထက္ ပုိဆုိး၀ါး
အစာေရစာ ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးရင္လည္း ေသတတ္တယ္။
(၁၇.၁၂.၀၈..ရန္ကုန္+မႏၱေလး ရထားေပၚတြင္ ေရးသည္)
သာရလင္း
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 ေ၀ဖန္ခ်က္:
Post a Comment