ဒီစကားကေတာ့ ျမန္မာႏုိင္ငံံ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ (ျပည္ေထာင္စုလြတ္ေတာ္၊ အစုိးရတစ္ႏွစ္ျပည့့္မိန္႔ခြန္း မွာ ) ေျပာၾကားခဲ့တဲ့ စကားပဲျဖစ္ပါတယ္။ ““ဒီမုိကေရစီ နဲ႔ ထုိက္တန္တဲ့ စိတ္ထား”” ဆုိတာ ဘယ္လုိစိတ္ထားမ်ဳိးျဖစ္ပါသလဲ-လုိ႔ အထင္ကရပုဂၢဳိလ္ေတြနဲ႔ ဆက္သြယ္ၿပီး ဘီဘီစီသတင္းဌာနကလည္း အင္တာဗ်ဴးေတြ ျပဳလုပ္ေနပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ အျမင္အရေတာ့ ““ဒီမုိကေရစီ နဲ႔ ထုိက္တန္တဲ့ စိတ္ထား”” ဆုိတာ..““တူညီမွ်တဲ့ စိတ္ထား၊ (တနည္းအားျဖင့့္) ညီညႊတ္တဲ့ စိတ္ထား”” လုိ႔ ဖြင့့္ဆိုခ်င္ပါတယ္။
အခုဆုိရင္ ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ ဒီမုိကေရစီဆုိတဲ့ လမ္းမႀကီးရဲ႕ အ၀င္၀မွာ ေရာက္ေနၿပီ-လုိ႔ ဆုိၾကပါစုိ႔။ ဒီကေန႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အားလုံးက ““ဒုိ႔ႏုိင္ငံႀကီး လြတ္လပ္ ခ်မ္းသာၿပီး ဖြံ႕ၿဖဳိးတုိ္းတက္ရမယ္”” လုိ႔ တူညီမွ်တဲ့ စိတ္ထားရွိရပါမယ္။ ဒီစိတ္ထားက စိတ္ထဲမွာ ထားရုံမတၱ မဟုတ္ပဲ “ဒီမုိကေရစီကုိ ေရွ႔ရႈေနတဲ့့ ဒုိ႔ႏိုင္ငံံႀကီးရဲ႕ လမ္းေၾကာင္းမွာ ငါ တစ္ေယာက္ကုိယ္တုိင္အေနနဲ႔ တစ္တတ္တစ္အား ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္မယ္” ဆုိတဲ့ အဓိဌာန္စိတ္ထားမ်ဳိးျဖစ္ရပါမယ္။ ဒီလုိ ခုိင္မာတဲ့ စိတ္ထားမ်ဳိး ျမန္မာျပည္သားေတြရဲ႕ ရင္ထဲမွာ တူညီမွ်စြာ တည္ရွိေနရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္မယ္- ဆုိတဲ့ေနရာမွာလည္း ဘာမွ မကူညီႏုိင္ရင္ေတာင္မွ ငါ့ေၾကာင့္ လူမႈပတ္၀န္းက်င္မွာ အေႏွာက္အယွက္္ မျဖစ္ရေလေအာင္ ငါ့့စည္းကမ္း ငါထိန္းသိမ္းၿပီး ကူညီမယ္..ဆုိၿပီး ေနရင္ကုိပဲ ကူညီရာေရာက္ပါၿပီ။ လူသားအရင္းအျဖစ္တစ္ခုအေနနဲ႔ ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္ႏုိ္င္ရင္ေတာ့ အေကာင္းဆုံံးအင္အားတစ္ခုေပါ့ဗ်ာ။
ဆုိလုိရင္း အဓိပၸာယ္ကေတာ့““အားလုံးက တစ္ပုိင္တစ္ႏုိင္ တာ၀န္ေက်ေနျခင္းသည္ ႏုိင္ငံေတာ္ရဲ႕ အင္အား”” လုိ႔႔ ဆုိလုိခ်င္တာပဲဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဖက္ၾကမ္းေဆးလိပ္ေသာက္သူကလည္း ဖက္ၾကမ္းေဆးလိပ္ ေသာက္သူအလုိက္။ စီးကရက္ေသာက္သူကလည္း စီးကရက္ေသာက္သူအလုိက္။ ပန္းေရာင္းသူကလည္း ပန္းေရာင္းသူအလုိက္။ ကုမၸဏီဥကၠဌႀကီးကလည္း ကုမၸဏီဥကၠဌႀကီးအလုိက္။ ေဒါက္တာႀကီးကလည္း ေဒါက္တာႀကီးအလုိက္။ ရုံးစာေရးကေလးကလည္း ရုံးစာေရးကေလးအလုိက္။ သမၼတႀကီးကလည္း သမၼတႀကီးအလုိက္ တက္ညီ လက္ညီ ေရွ႕သုိ႔ ခ်ီရပါမယ္။ ႏွစ္ေပါင္း (၂၀) ေက်ာ္ၾကာ ၿငိမ္၀ပ္ပိျပားေနတဲ့စိတ္နဲ႔ အတူ နည္းနည္းေထာင္လုိ႔ရရင္ နည္းနည္း ဘ၀င္ကိုင္တတ္တဲ့ စိတ္ေတြ။ ပိျပားေနတဲ့ စိတ္နဲ႔႔အတူ ပိပိျပားျပား ေပးတတ္ ၊ ပိပိျပားျပား ယူတတ္တဲ့ အက်င့္ေတြ၊ စသည့္ စသည့္ေအာက္တန္းက်မိခဲ့သမွ်အက်င့္ကေလး ေတြကုိ ေဖ်ာက္ဖ်က္ပစ္သင့္ပါၿပီ။
လြတ္လပ္မႈႈရဲ႕ အရသာ အစိုင္အခဲထဲမွာ ရုိးသားမႈေတြ သေႏၶတည္ရွိေနပါတယ္။ အဲဒီရုိးသားမႈသေႏၶကုိ မိမိရဲ႕ ႏွလုံးသားနဲ႔ တစ္ထပ္တည္း က်ေအာင္ တူးေဖာ္ ရယူထားရပါမယ္။ ၿပီးေတာ့့ ၿပီးေတာ့ ေရွ႕သုိ႔ ေရွ႕သုိ႔ မိမိအရည္အခ်င္းနဲ႔ ထုိက္တန္တဲ့့ အခြင့့္အေရးေတြကုိ ႏိုင္ငံနဲ႔ မိမိအတြက္ တူးေဖာ္ ရယူႏုိင္လာပါလိမ့္မယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ တေတြဟာ ႏုိင္ငံေရး အပါအ၀င္ အရာရာကို သိခ်င္ေယာင္၊ တတ္ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္လိုၾကပါတယ္။ အျငင္းသန္ၾကပါတယ္။ အႏိုင္မခံ အရႈံးမေပး ေမာက္မာတဲ့ ေလသံေတြ ပါတဲ့့အထိေအာင္ ျငင္းခုန္ၾကတယ္။
ဆုိပါစုိ႔....အရက္မူးၿပီး ျမန္မာ့ ဒီမိုကေရစီအေၾကာင္း ျငင္းခုန္ၾကတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္လို ပုဂၢဳိလ္မ်ဳိးကိုလည္း ျမန္မာ့ အနာဂတ္အေရးအတြက္ မယုံၾကည္ရတဲ့ သူ အျဖစ္ ေ၀ဘန္တယ္။ ႏုိင္ေအာင္ျငင္းတယ္။ ႏုိင္ရင္ၿပီးတာပဲ။ ၿပီးေတာ့ စားထားတဲ့ ပန္းကန္ျပားေတာင္ မေဆးဘူး၊ မူးၿပီး အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္။ ညေရာက္ေတာ့ အသံံနက္ႀကီးနဲ႔ ေယာင္ေယာင္ၿပီး ေအာ္တယ္။ တက္ ေခါက္တယ္။
““ ဒီမုိကေရစီ”” ““ဒီမိုကေရစီ”” ““တက္...ဒီမုိကေရစီပါ ဆုိေနကြာ””
ကဲ... ဘယ္လုိလဲ သူငယ္ခ်င္း ျမန္မာႏိုင္ငံႀကီးအေနနဲ႔ “ ဒီမုိကေရစီစစ္စစ္ ျဖစ္လာမယ္၊ မျဖစ္လာဘူး ” မေျပာႏုိင္ေသးဘူး မဟုတ္လား။ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာႏိုင္တဲ့့ အရာကေတာ့ အတိအက်ပဲ။ ““ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အခန္းမွာ ဒီမုိကေရစီ မရေသးဘူး။ ျမန္မာမႈ ျပဳရမယ္ဆုိရင္ေတာ့့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အခန္းမွာ အလြတ္လပ္ဘူး၊ စိတ္ညစ္တယ္””
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ျမန္မာစာထဲမွာ ယဥ္ေက်းတဲ့စကားကို အထူးျပဳထားတဲ့ ဥပမာစကားေလးတစ္ခု ရွိပါတယ္။ ““ၿမဳိ႕ႀကီးသူသဖြယ္ ႏုနယ္သိမ္ေမြ႔ေသာ”” (စကား) ဆုိတဲ့ ဥပမာ အထူးျပဳ စာသားကေလး။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ တေတြဟာ တစ္ဦးခ်င္စီရဲ႕ ရင္ဘတ္ထဲမွာ လြတ္လပ္ၿပီး စိ္္တ္ခ်မ္းသာဖုိ႔႔အတြက္ ယဥ္ေက်းပ်ဴငွါတဲ့ စကားေတြကုိ သုံးစြဲဲဖုိ႔ လုိအပ္မယ္ ထင္ပါတယ္။ ကုိယ္တုိင္ကုိယ္တုိင္က ၿမဳိ႕ႀကီးသား ပီသရပါမယ္။ ႏိုင္ငံႀကီးသား အသြင္ေဆာင္ႏုိင္ရပါမယ္။
ကဲ သူငယ္ခ်င္းေရ...ႏုိင္ငံေရး အဘိဓာန္ထဲက..Democracy ဆုိတဲ့ ေ၀ါဟာရကုိ ေလ့လာၾကည့္ရင္း အေတြးမ်ားကုိ ခဏေလာက္ အဆုံးသတ္ၾကပါစို႔။
ဒီမုိကေရစီဟူေသာ စကားရပ္သည္ ေရွးေဟာင္း ဂရိစကားလုံံး demos (ျပည္သူလူထု) ႏွင့္ kratos (အင္အား) မွ ဆင္းသက္လာျခင္းျဖစ္သည္။ ျပည္သူအမ်ား အာဏာပုိင္စုိးေသာ စနစ္ကို ေခၚဆုိသည္။ ေရွးေခတ္ဂရိၿမဳိ႕ျပႏုိင္ငံမ်ားမွ ႏိုင္ငံသားမ်ားသည္ အစိုးရ၏ လုပ္ငန္းေဆာင္တာမ်ားတြင္ တုိက္ရုိက္ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္ခြင့္ ရွိျခင္းကုိ ဆုိလုိသည္။ စကားလုံးသေဘာအရ ဒီမုိကေရစီ ဆုိသည့္ အဓိပၸာယ္ကုိ အတိအက် ေဖာ္ျပထားျခင္း မရွိေသာ္လည္း အဆုံးတြင္ ႏုိင္ငံေရး အာဏာသည္ အရြယ္ေရာက္ၿပီးျဖစ္ေသာ ျပည္သူလူထုတစ္ရပ္လုံး၏ လက္တြင္း၌သာ ရွိသည္ ဟု အဓိပၸၸာယ္ ထြက္သည္။ မ်က္ေမွာက္ေခတ္တြင္ တုိ္င္းႏိုင္ငံမ်ားသည္ လူဦးေရ အဆမတန္ မ်ားျပားလာသျဖင့္ ဂရိၿမဳိ႕ျပႏုိင္ငံမ်ား ေခတ္ကကဲ့့သိို႔ ႏုိင္ငံအုပ္ခ်ဳပ္ေရးတြင္ ျပည္သူတုိ႔ တုိက္ရုိက္ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္ရန္ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ေခ်။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သြယ္၀ိုက္ ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို သုံးစြဲၾကရသည္။ ျပည္သူတုိ႔က ေရြးခ်ယ္တင္ေျမွာက္လုိက္ေသာ ကုိယ္စားလွယ္မ်ားက ဥပေဒျပဳအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမ်ားႏွင့့္ တရားစီရင္ေရးတုိ႔ကို ေဆာင္ရြက္သြားၾကသည့္စနစ္ျဖစ္သည္။( ေ၀ဘန္ခ်က္တစ္ခုမွာ).. ဒီမိုကေရစီက်င့္သုံးမႈႏွင့္ ပတ္သက္၍ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး တုိးတက္ေျပာင္းလဲမႈ မျဖစ္ေသးသ၍ လူထုအေနျဖင့့္ မွားယြင္းေသာ အသိတရားအား ပေပ်ာက္ေအာင္ မလုပ္ႏုိင္ေသးသ၍ ဒီမုိကေရစီ လုပ္နည္းလုပ္ဟန္မ်ားသည္ အသုံးမ၀င္ပဲ အဆုိးဆုံး အေျခအေနမ်ားကုိပင္ ဖန္္တီးေပးလိ္မ့္မည္ဟု ေ၀ဘန္ေျပာဆုိၾကသည္။
